เมื่อเฮียมาเยี่ยมที่บ้าน
หลังจากไม่ได้อัพไปชาตินึง ตอนนี้ผมกลับมาแล้วครับ เรื่องราวที่ติดค้างเอาไว้ก็จะค่อยๆเล่าต่อไปจนกว่าจะจบนะครับ
ก่อนที่ จะเล่าเรื่องออสเตรเลียขอเล่าเรื่องตื่นเต้นเมื่อเช้านี้ก่อน
ตอนเช้าขณะที่กำลังจะออกไปทำงานภรรยาผมร้องเสียงดังอยู่ที่หน้าบ้าน ผมตกใจพลางคิดไปว่าสงสัยงูจะข้าบ้านเราซะแล้ว เพราะเมื่อวันก่อนข้างๆบ้านเขาก็จับงูเขียวได้
แต่พอเดินไปดูจึงรู้ว่าไม่ใช่งูแต่เป็น…
นับว่าเป็นศิริมงคลสำหรับการเริ่มต้นวันใหม่ยิ่งนัก
จึงถือเป็นฤกษ์ดีที่จะเริ่มอัพบล๊อกกันต่อซะเลย
มาต่อกันที่วันแรกในออสเตรเลียเลยนะ
หลังจากพักเที่ยงอิ่มอร่อยที่Flinders laneผมก็เริ่มภาระกิจต่อไปในภาคบ่าย
ภาระกิจแรกคือการไปพบกับคุณ Melissa Gough ซึ่งเป็น General Manager ของ Melbourne International Comedy Festival หนึ่งในสามมหกรรมตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลก(อีกสองงานอยู่ในเอดินเบิร์กและมอนทรีออล) ซึ่งปีนี้จัดเป็นครั้งที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว เมื่อไปถึงออฟฟิศของเขาคุณเมลิสสาก็พาผมไปเลี้ยงกาแฟที่ร้านน่ารักแถวๆนั้น เธอสั่งลาเต้ผมสั่งกาแฟดำตามความเคยชินแต่ก็อดเหลือบมองลาเต้ของเธอไม่ได้ ลาเต้ที่นี่ช่างดูน่ากินจริง ฟองครีมมันดูเข้มข้นมากกว่าลาเต้ที่บ้านเรา ในใจจึงแอบคิดเอาไว้ว่า มื้อหน้าจะลองลาเต้ให้ได้ คุณเมลิสสาเล่าให้ฟังถึงที่มาของงานนี้ที่เริ่มจากงานเล็กๆและค่อยๆขยายมาเป็นงานยักษ์ใหญ่ประจำปีจนถึงทุกวันนี้ อย่างงานปีนี้มีทั้งหมดเก้าสิบกว่าเวที มีการแสดงทุกคืนติดต่อกันสามอาทิตย์ครึ่ง คิดดูแล้วกันว่ามีกี่โชว์ ส่วนใหญ่จะเป็นการแสดงแบบเดี่ยวไมโครโฟนที่เราคุ้นเคยกันดี แต่ว่านักแสดงแต่ละคนก็จะมีลีลาเฉพาะตัวหรือคอนเส็ปท์ของโชว์ที่ต่างกันออกไป โชว์ก็มีหลายระดับทั้งแบบดูได้ทั้งครอบครัวหรือโชว์สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น การพูดคุยกับคุณเมลิสสาเป็นไปอย่างเป็นกันเองและสนุกสนานผมเล่าเรื่องแฟตเฟสติวัลให้เขาฟังว่าจัดมาหกปีแล้ว และก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเหมือนกันดูเขาก็สนใจไม่น้อย แต่ถ้าเทียบกับงานของเขาแล้ว งานเรายังเด็กอยู่มาก รอให้ถึงแฟตเฟสครั้งที่ยี่สิบเอ็ดบ้างเถอะ(อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร)
คุยกันได้ประมาณสี่สิบนาทีผมก็ต้องลาเพื่อเดินทางไปจุดหมายต่อไป พอแยกย้ายกับเธอแล้วผมก็เตร็ดเตร่แถวนั้นอยู่สักพักเพราะเห็นว่าพอมีเวลาอีกนิดหน่อย แถวนั้นเรียกว่า Fitzroyเป็นย่ายช๊อปปิ้งที่น่ารัก ถ้าเทียบกับบ้านเราก็คงคล้ายๆกับแถวๆถนนพระอาทิตย์แต่เขามีร้านมากกว่า แต่ละร้านก็จะเป็นการตกแต่งตึกเก่าๆให้สวยแบบติ๊สต์ๆหน่อย เช่น
แบบนี้ ไม่รู้ว่าร้านอะไรเหมือนกัน แต่สวยดี
หรือแบบนี้ อันนี้เป็นร้านขายดอกไม้ที่น่าจะมีชื่อเสียงพอควรเพราะเห็นมีรูปลงในหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวของที่นั่นด้วย
หลังจากนั้นก็ออกเดินทางไปยังนัดต่อไป การเดินทางที่นี่ก็สะดวกสะบายดี ที่เมลเบิร์นมีรถโดยสารคู่บ้านคู่เมืองเรียกว่าแทรม หรือรถรางไฟฟ้านั่นแหละ แต่ผมไม่มีโอกาสได้ขึ้นเลยเพราะทางรัฐบาลออสเตรเลียให้คูปองแท๊กซี่กับผมมาปึกใหญ่ พอใช้บริการแท๊กซี่ก็ยื่นบัตรนี้ให้กับคนขับแล้วเขาก็เอาไปรูดกับเครื่องในรถแล้วเจ้าภาพ(รัฐบาลออสเตรเลีย)ก็จะเคลียร์ตังค์ให้เราอีกที
แท๊กซี่เมืองนี้น่ารักขับเรียบร้อยอัธยาศัยดี และพาเราถึงที่หมายก่อนเวลาพอสมควรจึงเดินเล่นแถวนั้นฆ่าเวลา
แถวนั้นเรียกว่าFederation Squareเป็นที่รวมของแกลลอรี่และพิพิธภัณฑ์มากมาย ทุกตึกถูกออกแบบอย่างสวยงามอย่างที่เห็น มีเรื่องน่าโมโหเกี่ยวกับสถานที่นี้ว่า ในคืนแรกที่ผมไปถึงเมลเบิร์นผมดูข่าวในทีวีพบว่าเรดฮอตซิลลี่เปปเปอร์มาเล่นที่เมลเบิร์นพอดี และสมาชิกบางคนของพวกเขา(มีนายฟลีแน่ๆคนนึง)ก็มาเซอร์ไพรส์ผู้คนที่เฟเดอเรชั่นสแควร์นี่ด้วยการขึ้นเล่นสดบนเวทีฟรีคอนเสิร์ตตรงนี้
ในดนตรีแนวแจ๊ส ที่มันน่าโมโหก็ตรงที่สถานที่แห่งนี้อยู่ติดกับที่พักของผมแบบเดินข้ามถนนไปก็ถึงแล้ว แต่เราดันไม่รู้เลยไม่ได้เดินออกไปดู น่าเสียดายจริงๆ
เดินเล่นแถวนั้นได้พักนึงก็ได้เวลานัด นัดต่อไปของผมเป็นการไปพบกับคุณวิเวีย ฮิคแมน ผู้อำนวยการMelbourne International Arts Festivalเทศกาลศิลปะที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนี้ ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องศิลปะซักเท่าไหร่ แต่การที่เราเป็นผู้จัดงานแฟตเฟสติวัลซึ่งถือเป็นงานใหญ่งานหนึ่งของบ้านเรา ทางเจ้าภาพเขาเลยจัดให้ได้พบปะักับผู้คนในแวดวงการจัดเทศกาลของประเทศเขาเพียบเลย และก็เป็นดังคาดเมื่อเราไม่ค่อยรู้เรื่องศิลปะการพูดคุยจึงเป็นไปอย่างรวบรัด ผมเล่าเรื่องงานของเราให้เขาฟัง เขาก็เล่าเรื่องงานของเขาให้ผมฟัง เมื่อเล่าจบก็แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว ผมลากลับที่พักเพื่อทานอาหารเย็นและเตรียมปฎิบัติภาระกิจต่อไปตอนค่ำ ภาระกิจอย่างเป็นทางการคือการเข้าชมหนึ่งในโชว์ของมหกรรมตลกที่นี่ ส่วนภาระกิจแบบไม่เป็นทางการคือการไปชมคอนเสิร์ตของไทเทเนี่ยมที่มาเปิดการแสดงที่นี่ในคืนนี้พอดี ทั้งสองภาระกิจขอมาเล่าต่อในคราวต่อไปก็แล้วกัน รับรองว่าไม่ปล่อยให้รอนานแล้วครับคราวนี้
เห็นพิพิธภัณฑ์ของเมืองนอกแล้ว…เฮ้อ เมื่อเทียบกะหอศิลป์ที่กำลังสร้างตรงสยามแล้ว…ยิ่ง เฮ้อ
tuayd said this on มิถุนายน 9, 2007 ที่ 4:06 am |
สวัสดีครับเฮีย…
SoundSynDrome said this on มิถุนายน 9, 2007 ที่ 7:59 am |
ดีใจที่ป๋ากลับมา
เซ่o`s said this on มิถุนายน 9, 2007 ที่ 9:57 pm |
น่ากินมากครับพี่ 555 😀
โอ๊ค said this on มิถุนายน 10, 2007 ที่ 2:20 pm |
แอบขาดหวังกับเเฟตเฟสปีนี้ยังงัยบอกไม่ถูกเลยยย^^
milk said this on มิถุนายน 10, 2007 ที่ 7:13 pm |
โห…ป๋า อินเทรนด์มาก
กำลังอยู่ในกระแสเลย . . . คาดว่าน่าจะเป็น 1 ในหลายหมื่นตัวที่ลงข่าว
นิ้งหน่อง ชัยภูมิ said this on มิถุนายน 11, 2007 ที่ 11:54 am |
อย่าลืมซื้อล็อตเตอรี่…บ้านเลขที่.. ด้วยนะคะ : )
nui_panida said this on มิถุนายน 11, 2007 ที่ 6:12 pm |
บ้านป๋ายังเจอแค่ Baby เฮีย
แถวบ้านผม Big เฮียเดินกันเป็น Catwalk เลย 😛
note8825 said this on มิถุนายน 11, 2007 ที่ 10:48 pm |
รีบลนลานเปิดดูในโทรศัพท์จากที่รู้ว่าพี่อัพ
นึกว่าเรื่องบ้านซะอีก.. (แหะ บ้านขึ้นสมอง)
..เฮียหน้าตาเป็นอย่างนี้นี่เอง
redbaron said this on มิถุนายน 12, 2007 ที่ 12:40 pm |
แล้วเฮียกลับไปยังครับ
Yajirobe said this on มิถุนายน 12, 2007 ที่ 10:18 pm |
เฮียแกไปเยี่ยมบ้านอื่นต่อแล้วครับ
pated said this on มิถุนายน 13, 2007 ที่ 12:46 am |
ดีค่ะสบายดีนะค่ะ
ploy said this on มิถุนายน 13, 2007 ที่ 10:05 am |
เข้ามาตามลิ้ง มาอ่านเป็นครับแรกครับ
เจออาเฮียก็ดวงดีแล้วครับ
sector13 said this on มิถุนายน 13, 2007 ที่ 10:33 am |
น้องนานาจะบอกอะไรให้:
การเริ่มต้นวันใหม่ของคูณพ่อเนี่ยหมายถึงตอนเที่ยงคะ
nongnana said this on มิถุนายน 26, 2008 ที่ 11:29 pm |